De zwerfhonden van Curaçao werden ineens nationaal nieuws toen het programma Tros Opgelicht aandacht ging besteden aan de Stichting Kluivert Dog Rescue Foundation van Rossana Kluivert. In een reportage werden grote vraagtekens gezet bij de bestedingen van de stichting Kluivert en het bestaan van een daadwerkelijk opvangcentrum waarover in diverse media werd gesproken.

Kwade tongen op het eiland waren o.a. de bronnen van het tv programma. Rossana wist niet wat haar overkwam en heeft dagenlang haar tranen niet kunnen bedwingen. Volgens Rossana, en haar zoon Nino, was dit alles enorm onterecht. Zij spande nog wel een rechtszaak aan tegen TROS Opgelicht, maar verloor deze.

Rossana ging ook niet in hoger beroep, maar vanaf dat moment was zij zowat vogelvrij verklaard op het Caribische eiland. Voor haar scheen de zon er niet, maar stapelde er zich steeds meer en meer donkere wolken boven haar hoofd. Bronnen op het eiland ( namen bekend bij de redactie) vuurden hun gifpijlen op haar af.

De berichten waren eigenlijk een soort van mantra. Keer op keer werd de vraag gesteld, waar de stichting van Kluivert het geld liet. Ze werd er van beticht veel te zeggen, maar weinig te doen. Het heeft veel weg van een bewuste aanval. Het lijkt er dan ook op dat Rossana moegestreden is. 

Niemand moet natuurlijk vergeten dat zij een ernstige ziekte met haar meedraagt. Vorige werd dan ook bekend dat Rosanna haar Stichting heeft opgeheven en opgaat in de Dierenbescherming Curaçao waar zij gaat functioneren als beschermvrouw.

Rossana lijkt de strijd te hebben verloren. “De andere partijen zijn allemaal tegen mij geweest. Snel de pers bellen. Maar het is wellicht een goed idee om hun jaarverslagen eens in te duiken. Dan zal veel duidelijk worden. Zo weet ik dat een asiel een paar maanden geleden een open brief in de kranten heeft gekocht.

Ze hebben mij gewoon, in figuurlijke zin, voor de bus gegooid. Zo wanhopig dus. Andere stichtingen weten er alles van, maar zijn bang om naar buiten te treden. Het vervelende van Curaçao is dat het stikt een eenmanszaak crowdfunding types. Maar fundraise zijn geen brokken op het eiland. Ik kan in ieder geval geen goed doen. 

Al geef ik containers vol, die gekkies zullen altijd op Facebook terreur plegen. Weet precies wie. Het wordt tijd dat er eens goed naar de stichtingen wordt gekeken, want omdat ze niet bekend zijn kunnen ze schreeuwen op ons. Maar niemand duikt in hun zaakjes. Maar goed, ik wil vanaf nu na zo’n turbulent jaar mijn werk in de luwte werken doen”.

En dit is nog maar het topje van de ijsberg en op zeker dat de zwerfhonden oorlog op Curaçao zich nog zal voortzetten.